خانم مربی

تشویق‌های پدر؛ دلیل پیشرفت
«در هر حرفه‌ای که باشی، خانواده‌ات حرف اول را می‌زنند» جمله الهه هاتفی است و او ادامه می‌دهد: با اینکه با پدرومادرم تفاوت سنّی بسیاری دارم، پدرم همیشه در این سال‌ها هوای من را داشته‌اند و برای ادامه ورزش بهترین مشوقم بوده‌اند.
الهه‌خانم می‌گوید: آن‌ها با تأمین مالی و هم‌فکری در زمینه ورزش، حمایتم می‌کردند و از من می‌خواستند اگر علاقه‌ای به رشته ورزشی‌ام دارم، آن را تا آخر ادامه بدهم و نیمه‌کاره رها نکنم.
مربی‌گری هدف ابتدایی‌ام بود
هاتفی اکنون مربی ورزش محله‌شان و همچنین مسئول تربیت‌بدنی بسیج حوزه2 است اما با اعتقاداتی متفاوت. می‌گوید: از همان ابتدا، ورزش کونگ‌فو را با هدف مربی‌شدن دنبال کردم و بعداز 9سال توانستم به هدفم برسم.
الهه هاتفی بیان می‌کند: در 18سالگی و بعداز 9سال فعالیت ورزشی، به‌همراه خواهرم مسئولیت تربیت شاگردان را در باشگاه ورزشی قدس در خیابان المهدی به‌عهده گرفتیم. او ادامه می‌دهد: باوجود اینکه تمرین ورزش‌های رزمی جدی است و امری شوخی‌بردار نیست، در تعلیم‌هایم یادگیری اخلاق را مهم‌تر از یادگیری چند فن ورزشی می‌دانم و درعین جدیّت، از برخوردهای خشن دوری می‌کنم.

تخلیه شیطنت؛ با ورزش
الهه هاتفی ورزشگاه‌ها را محیط امنی برای تخلیه شیطنت‌های نوجوانان می‌داند و می‌گوید: دوران نوجوانی، دوران اوج‌گیری شیطنت بچه‌هاست که انجام فعالیت‌های ورزشی کنترل‌شده در این سن می‌تواند به تخلیه درست و اصولی هیجانات کمک کند.
او می‌افزاید: من هم مثل همه نوجوانان، فردی پرتحرک و فعال بودم و خوشبختانه این پرتحرکی را به راه درست و کنترل‌شده هدایت کردم.
هاتفی معتقد است: جامعه ما از منظر اهمیت‌دادن به تحرکات بدنی و تخلیه روانی هیجانات ازطریق فعالیت‌های بدنی و هیجانی، جامعه‌ فقیری است و نه‌تنها در آن، به ورزش و فعالیت‌های ورزشی کم‌توجهی می‌شود؛ بلکه گاهی خود ما نیز به افرادی که در اماکن عمومی ورزش می‌کنند به چشم اقشار مرفه بی‌درد نگاه می‌کنیم نه به‌عنوان فردی که سلامتی و طول عمر برایش مهم است که این نگرش باید تغییر پیدا کند. ما باید به اهمیت ورزش و تأثیر آن در روحیه و شادابی توجه داشته‌ باشیم.

خیابان جای قدرت‌نمایی نیست
الهه هاتفی ورزش و تمرینات ورزشی را در رشته فرم ادامه داده و رزمی کار نکرده است. او دررابطه‌با دلیل این امر می‌گوید: یک‌بار با دوست ورزشکارم در منزل، آن‌هم به شوخی مشغول تمرین بودم که یک ضربه غیرجدی باعث شد دوستم تا دقایقی نتواند از روی زمین بلند شود و حتی به‌راحتی نفس بکشد. هاتفی ادامه می‌دهد: با دیدن چهره دوستم که به‌دلیل ناتوانی در نفس‌کشیدن تا چندین دقیقه سرخ و کبود شده بود، به‌شدت ترسیده بودم.
چند تجربه این‌چنینی دیگر نیز من را مصمم کرد تا هرگز به‌صورت مبارزه‌ای ورزش نکنم و ترجیح دادم سال‌های تمرین ورزشی‌ام را فقط به شرکت در مسابقات فرم و مربی‌گری سپری کنم.

باشگاه‌های ورزشی‌مان تنوع ندارند
هاتفی در پایان، بااشاره‌به وضعیت باشگاه‌های ورزشی در محله طبرسی‌شمالی می‌گوید: تنوع رشته‌های ورزشی در محله طبرسی بسیار کم است و تنها به باشگاه‌های ورزشی و بدن‌سازی محدود می‌شود؛ درحالی‌که مردم این مناطق تقاضای زیادی برای باشگاه‌های رزمی دارند. این قبیل باشگاه‌ها بسیار محدودند.