یکی از خصوصیات طبرسی دور بودن او از تعصب است و برای مثال از علامه زمخشری، دانشمند نامدار سنی، تجلیل کرده‌است. فضل بن حسن طبرِسی در ادبیات و زبان عربی استاد بوده‌است عبارات عربی را به نیکویی و شیوایی و اختصار بیان می‌کرده‌است و به لطائف ادبی هم علاقهٔ ویژه‌ای داشته‌است. همین نکته‌سنجی و لطیفه‌جویی، او را به نوشتن کتاب الکافی الشافی که لطائف ادبی کتاب کشاف علامه زمخشری را دربردارد، واداشته‌است. مهمترین کتاب وی همان مجمع البیان است و پس از آن کتاب تفسیر جوامع الجامع به زبان عربی مهم است.
زادگاه
گروهی از شرح حال‌نویسان طبرسی را اهل طبرستان (مازندران امروز) دانسته‌اند. بعضی نیز معتقدند طبرسی عربی‌شدهٔ واژهٔ تفرشی است. بیهقی در تاریخ بیهق وقتی سخن از امین الاسلام طبرسی به میان می‌آورد او را منسوب به تفرش از نواحی قم می‌داند
مقبره
مقبره شیخ طبرسی در مشهد در نزدیکی حرم امام رضا قراردارد. مزار شیخ طبرسی در سال 53 شمسی دارای بارگاه بود. این مزار بعدها به مرور زمان تخریب شد و در طرح توسعه میدان حرم مطهر تنها همان مزار شیخ باقی ماند. بعدها در سال 70 طی اجرای طرح زیرگذر، قبر سیمانی شیخ طبرسی با طرحی کارشناسی و تشریفات خاص به فاصله 200 متر به محل فعلی انتقال یافت. انجام این کار به سرپرستی مهدی عزیزیان به انجام رسید. آرامگاه شیخ طبرسی به صورت پلکانی در سه طبقه ساخته شده است. مقبرهٔ دیگری نیز در مازندران به نام قلعهٔ شیخ طبرسی وجود دارد که بر اساس اطلاعات موجود در سن ۹۹ سالگی در قرن ۶اُم وفات یافته‌است. این آرامگاه در ۵ کیلومتری خارج قائمشهر، بین روستای افرا و شیخ‌کلی از توابع دهستان بالاتجن واقع شده‌است.
آثار
- مجمع البیان
- جوامع البیان
- جوامع الجامع
- الاحتجاجات
