مراسم و آئین­‌های عاشورایی خراسان‌رضوی ثبت ملی شد

به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهد مقدس، به‌نقل از روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری خراسان‌رضوی، حسین زارع‌صفت اظهار داشت: خوشبختانه بنا به پیشنهاد اداره‌کل میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری خراسان‌رضوی و تصویب کمیته ثبت میراث ناملموس (معنوی)، مراسم و آئین­‌های عاشورایی استان در این فهرست به ثبت رسیده است.

وی گفت: گستره خراسان با توجه به ماهیت مذهبی و دینی آن به­‌ویژه وجود مضجع متبرک حضرت رضا‌(ع) که سالیانه پذیرای میلیون‌ها زائر داخلی و خارجی است، یکی از کانون­‌های برگزاری مراسم و آئین­‌های عاشورایی در کشور است که با وجود 27 شهرستان در این استان، تعدد و گوناگونی این مراسم را ایجاب می­‌کند.

زارع‌صفت گفت: آنچه برای ثبت یک مراسم مذهبی و آئین عاشورایی در فهرست میراث ناملموس (معنوی) مورد نیاز است، گذشت حداقل سه نسل از آن و اجرای مراسم مذکور در حال حاضر است که با تلاش کارشناسان معاونت میراث فرهنگی سه اثر معنوی در این قالب شناسایی و مستندسازی شد و پس از طرح در کمیته ثبت میراث ناملموس با نظر جمعی داوران کمیته به ثبت رسید.

مدیرکل میراث فرهنگی خراسان‌رضوی گفت: از جمله این میراث ناملموس ثبت شده، مراسم چادرپوشان حسینیه قنادها سبزوار بوده که به‌لحاظ تاریخی نخستین مراسم چادرپوشان یا خیمه­‌پوش در عصر قاجار و در تکیه دولت کاخ گلستان تهران وجود داشته و در حال حاضر نیز در حسینیه فهادان یزد انجام می‌­شود. بنابراین چادرپوشان حسینیه قنادها تنها مکانی در استان است که مراسم مذکور در آن اجرا می‌­شود. چادر مذهبی این حسینیه نیز به‌لحاظ عنصر میراثی از اهمیت زیادی برخوردار بوده و قابل ثبت در فهرست میراث منقول است.

زارع صفت گفت: یکی دیگر از این آئین­‌های عاشورایی؛ مراسم حسن و حسین بیدخت گناباد است که با شیوه­ای منحصر به فرد در اجرای دایره ­وار، چاووشی‌­خوانی میان­دار و حرکات پا و دست عزاداران همراه است و با وجود اسناد و مدارک ارائه شده در فهرست میراث ناملموس کشور به ثبت رسید.

وی در ادامه افزود: همچنین مرثیه خوانی عاشورایی مند در شهرستان گناباد نیز به دلیل وجود ترکیبی موزون و هماهنگ در اجرای این مرثیه که از ترجیع­ بند محتشم کاشانی، دیوان عبدالجواد جودی خراسانی و از خزائن الشعار اقتباس شده به لحاظ ریشه­ دار بودن و اصالت و هویت مذهبی در این فهرست قرار گرفت.

وی اظهار داشت: بخشی از عرصه میراث ناملموس به مثابه گنجینه‌ای از آداب و رسوم اجتماعی و آئین‌ها است که موضوعاتی از مجموع آنها در گروه مذهبی قرار می‌گیرد و هدف از ثبت آنها افزون بر صیانت از این میراث انتقال این ارزش‌ها بدون ایجاد بدعت، به نسل‌های آینده است.