حذف حصارهای فیزیکی دانشگاه فردوسی مشهد یک ظرفیت قانونی است و نه یک الزام اجرایی
رییس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای شهر مشهد درباره طرح حذف فیزیکی حصارهای دانشگاه فردوسی مشهد عنوان کرد: آنچه در جامعه دانشگاهی ایجاد حساسیت کرده این است که تصمیم شورا را یک الزام اجرایی کوتاهمدت میدانند در صورتیکه اینطور نیست و یک چشمانداز بلندمدت است و باید چارچوبهای لازم در نظر گرفته شود.
به گزارش خبرگزاری فارس از مشهد، چند روز قبل در نود و هفتمین جلسه علنی شورای شهر مشهد، طرحی مبنی بر حذف حصارهای فیزیکی دانشگاه فردوسی جهت استفاده عموم شهروندان از فضای سبز دانشگاه و فضای تعاملی جامعه و دانشگاه پیشنهاد شد که مخالفتهای زیادی از سوی دانشجویان با دلایل مختلف را به همراه داشت تا جایی که این دغدغه با عنوان «مخالفت با حذف دیوارهای فیزیکی دانشگاه فردوسی مشهد» در سامانه «فارس من» به ثبت رسید.
در این رابطه با رییس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای شهر مشهد گفتوگویی انجام دادیم تا جزئیات این طرح مطلع شویم.
محمدهادی مهدینیا در گفتوگو با خبرنگار فارس با اذعان بر دغدغه مندی اساتید و دانشجویان دانشگاه فردوسی اظهار کرد: جنس دغدغهها از جنس امنیت دانشجویان است اما طرح تفصیلی یک طرح بلندمدت است، یعنی برای ۱۰ سال تهیه میشود و ممکن است برخی اقدامات در سال اول و برخی در سال دهم اجرا شود.
وی با اشاره به اینکه شاید شرایط تحقق پذیری برخی موارد اصلا محقق و اجرایی نشود، اظهار کرد: نکته اول این است که وظیفه طرح تفصیلی به عنوان یک طرح بلندمدت این است که بسترهای قانونی که در یک چشم انداز وجود دارد را در نظر بگیرد.
رییس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای شهر مشهد افزود: برخی کاربریهای بزرگ مقیاس شهری مثل پادگانها، دانشگاهها و زندانها و برخی ادارات که محوطه بزرگی دارد، چون حصار و دیوارشان میان بخشهای مختلف شهر فاصله میاندازد به نوعی همپیوندی شهری را از بین میبرد.
مهدینیا ادامه داد: معمولا اصلی در شهرسازی وجود دارد که سعی میکنند کاربریهایی که امکان پذیر است دیوارهایشان را حذف کنند و کاربریهایی که امکان پذیر نیست از شهر خارج میکنند و فضا را به فضای شهری اختصاص میدهند و همپیوندی شهری را محقق میسازند.
وی در رابطه با کاربری دانشگاهها خاطرنشان کرد: تجربه جهانی شهرسازی نشان میدهد که بسیاری از کشورهای توسعه یافته مانند کمبریج و آکسفورد به این سمت رفتهاند و دیوارهای دانشگاه را حذف کردهاند در نتیجه عرصههای دانشگاه جزئی از فضای شهر شده است و بافت شهری دانشگاهی را از بافت شهری معمولی جدا کردهاند.
عضو شورای اسلامی شهر مشهد تصریح کرد: نکته بعدی این است که دانشگاه فردوسی در مقطعی که انتخاب مکان شده، خوشبختانه فضای بسیاری را برای آن در نظر گرفتهاند که حدود ۳۰۰ هکتار زمین آن است و بخش زیادی از فضای دانشگاه زمینهای بایر است که برنامه جامع دانشگاه برای این زمینها، فضای سبز است اما شاید به دلیل محدودیت مالی کمتر بتواند به آن عمل کند.
مهدینیا با اشاره به اینکه ما یکی از خلاهایی که در شهر داریم بحث کمبود فضای سبز است، مطرح کرد: شهرداریها باید زمین بخرند و تبدیل به فضای سبز کنند و زمین در محدودههای غربی و جنوبی مشهد گرانقیمت است و وقتی که چنین فرصتی وجود دارد اگر یک اتفاق بین سازمانی بیفتد، مدیریت شهری میتواند این زمینها را تبدیل به فضای سبز کند و کارکرد اکولوژیست داشته باشد و تنفسگاه شهری شود.
وی با بیان اینکه از طرف دیگر فضای شهری کارکرد اجتماعی نیز دارد، مطرح کرد: حضور مردم در فضاهای سبز منجر به آرامش مردم و سرزندگی شهری میشود و زمانی که این فضا در اختیار مردم قرار گیرد به شادابی مردم کمک میکند که این نیز یک اولویت اصلی در این بحث است.
رییس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای شهر مشهد شرح داد: ما در طرح تفصیلی مشهد یک راهبرد و چشمانداز کلانمقیاس را در نظر داریم که به نخبگان شهر و دستاندرکاران شهر در امروز و آینده بگوییم که چنین ظرفیتی وجود دارد که اگر تعاملی بین مدیریت شهری و وزارت علوم و دانشگاه فردوسی صورت بگیرد چنین ظرفیتی به وجود میآید و این پیشنهاد شورای شهر است.
مهدینیا در ادامه گفت: اگر این پیشنهاد رای بیاورد و اتفاق بیفتد وارد فاز اجرایی میشود و اینجا اتفاقات بسیاری باید بیفتد، باید ابعاد موضوع از منظرهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بررسی شود که چه میزان بسترهای فرهنگی و امنیت جامعه برای این طرح آماده است.
وی عنوان کرد: امکان دارد نتایج بررسیها نشان دهد که فعلا تحقق این طرح در چشمانداز طرح تفصیلی امکان پذیر نبوده و شرایط جامعه این اجازه را به ما نمیدهد و برای حفظ امنیت دانشجویان و خوابگاههای دانشجویی دختران شرایط اجرای طرح مهیا نیست.
رییس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای شهر مشهد نسبت به اجرایی شدن طرح بیان کرد: ممکن است نتایج مطالعات زیرمجموعهای ظرفیت قانونی ایجاد کند و ممکن است دو تا سه سال دیگر شرایط کاری و موقعیتهای ارتباطی بین مدیریت شهری و دانشگاه به سمتی رود که شرایط اجرای طرح با در نظر گرفتن تمهیداتی مهیا شود.
مهدینیا تشریح کرد: طرح تفصیلی ظرفیت قانونی را ایجاد کرده و افق را روشن میکند تا این بستر برای شهر مشهد وجود داشته باشد و آیندگان به این ظرفیت نیز توجه کنند و این به معنای آن نیست که پس از تصویب به سرعت اجرایی شود.
وی نسبت اجرایی شدن یا نشدن این طرح در این دوره از شورای اسلامی شهر مشهد بیان کرد: بخشی از قضیه خود دانشگاه است و وزارتخانه نیز باید موافق اجرای این طرح باشد، برخی مسائل به هماهنگیهایی اقتصادی بازمیگردد و مدیریت شهری باید هزینه کند و امنیت ساختمانها و خوابگاهها در نظر گرفته شود، بعید میدانم در کوتاهمدت ظرف سه سال آینده به سمت اجرایی شدن این طرح برویم.
عضو شورای اسلامی شهر مشهد تشریح کرد: این طرح بستر مناسبی برای شهر مشهد ایجاد میکند و یک پارک بزرگ ۳۰۰ هکتاری در تراز یک محیط علمی را به شهر هدیه میکند ولی باید الزامات آن رعایت شود و در طرحهای پژوهشی به آن پرداخته شود اما این طرح در کوتاهمدت اتفاق نخواهد افتاد.
مهدینیا در رابطه با اینکه آیا نظر مسؤولان دانشگاهی در این طرح لحاظ شده، اذعان کرد: نظر مسؤولان دانشگاهی مستقیما لحاظ نشده که این یک نقیصه است و فرایند تهیه طرحهای توسعه شهری ما متاسفانه به ۵۰ سال پیش باز میگردد و خیلی مشارکت ذینفعان و ذینفوذان را در آن نمیبینیم چراکه از جنس طرحهای راهبردی نیست.
وی ادامه داد: با توجه به اظهار نظری که وزیر علوم، تحقیقات و فناوری در بحث برداشتن دیوارهای دانشگاه کرد، به نظر میرسد دانشگاه با این موضوع مشکلی ندارد و از این طرح استقبال میکند اما تا جایی که اطلاع دارم جلسه مشترکی با مسؤولان دانشگاه گذاشته نشده و به نظرات وزیر علوم و رییس دانشگاه استناد شده است.
عضو شورای اسلامی شهر مشهد خاطرنشان کرد: آنچه در جامعه دانشگاهی ایجاد حساسیت کرده این است که تصمیم شورا را یک الزام اجرایی کوتاهمدت میدانند در صورتی اینطور نیست و یک چشمانداز بلندمدت است و باید چارچوبهای لازم در نظر گرفته شود.
مهدینیا تاکید کرد: از دغدغهمندی دانشجویان و دانشگاهیان تشکر میکنم که جامعه ما حساس است و این یک نشانه بلوغ است و یک تلنگر است که پژوهشهای خود را به سمت کاربردی شدن ببریم و موضوعات مشکلات جاری ما را حل کند.